“Muziekmama”, de erenaam mij ooit gegeven door (ex Amsterdam FM- presentatrice) Tamar Tieleman en Amber Roner (presentatrice van onder meer Kunst & Cultuur op Vrijdag), gaat met pensioen. Nog niet bij Amsterdam FM maar bij mijn officiële werkgever, de Openbare Bibliotheek Amsterdam. Dat is toch best een serieuze zaak: opeens, na vandaag, geen werk meer, na meer dan 43 jaar! Hoe zal dat zijn? Dat spookt toch door het hoofd de hele tijd. Dat weerspiegelt zich dan opeens ook in de muziekkeuze van Kunst & Cultuur op deze Vrijdag. Maar niet al te bepalend, vreest niet. Eén nummertje maar. nu ja, twee.

Moest even wachten op mijn “exit-gesprek” (een soort oprot-gesprek, maar dan leuker) met de directeur van de OBA. Om het wachten te bekorten bezocht ik de leuke tentoonstelling over en van Bart Chabot’s leven en werk, te zien in de expositieruimte aanpalend aan de Multimedia afdeling van de OBA Oosterdokseiland. 
Bart Chabot had kennelijk voor de expositie een soundtrack van zijn leven samengesteld, die door de ruimte klonk. De warme stem van Marc Almond zong mij toe terwijl ik daar moederziel alleen rondliep. De jaren tachtig electropopgroep Soft Cell met “Say hello wave goodbye”. Mooi man, het was opeens zo toepasselijk, het was of hij het voor mij  persoonlijk zong. Haha, dat beeld je je dan zo maar even in. 
Alleen de titel welteverstaan, de rest gaat over een ultrakorte pick-up relatie. Twee verdoolde zielen die warmte zochten bij elkaar maar na enig gebruik viel het eigenlijk heel erg tegen. Als ze elkaar weer tegenkomen bij de Roze Flamingoclub ergens in regenachtig sleazy Soho stel ik me zo voor, reageert hij afgrijselijk afwijzend, want alweer opzoek naar een ander: “Blijf van me af, sodemieter op, ik moet je niet”. Bij “haar” (het is wel Marc Almond, die zijn ex-partner zo betitelt, vandaar de aanhalingstekens!) mengt de uitgelopen mascara zich met de gestadig neermiezerende regen. “Ze” was een “sleeparound, a lost & found. He’ll find somebody else who doesn’t become cheap in the sale”. Au. 
Say hello then wave goodbye!

De parallel lag even leuk voor het opscheppen: zeg hallo, zwaai adieu. Je maakt dit soort liedjes gewoon even passend bij je eigen leven. Je lijft ze in, bij dat moment.

Björk’s titel “Possibly maybe” associatief bijgezocht vanwege het onderwerp in het tweede uur, de voorstelling van Laura van Dolron “Mogelijkheden”. 
Ik houd heel veel van Björk Gudmansdottir. Sommige liedjes van haar raken je echt boem pats in het hart maar soms kan ze mij net zo hard irriteren. Dan kunnen haar uithalen en vaak eenvormige manier van zingen mij meteen naar de stopknop doen snellen wegens te pretentieus of gewoon té.

Hier absoluut niet. Dit is weer zo’n wonderschone track over de eventuele mooie mogelijkheden tussen mensen in de liefde. Ook hier ging het uiteindelijk weer mis, wat ze mooi suggestief en heel veelzeggend aangeeft aan het einde van de song.

En “Possibly maybe” vond ik wel ook een mooi thema voor een pensionada. Hoe nu verder? Vele possibilities? Vele maybe’s? Alles ligt weer open.

De Multimedia afdeling heeft veel eightiesmuziek op cd in de collectie zoals van Soft Cell maar ook Marc Almonds solo albums zijn zeer de moeite waard. Zijn melodramatische interpretaties van o.a. Jacques Brel zijn ‘something else’.

En Björkje, het IJslandse feeksje?  Van haar kunt u vele wilde en creatieve invallen komen ontdekken op cd en dvd.

De laatste muziekblog voor de OBA over Johann Sebastian Bach en György Kurtág  vind u hier