Gisternacht was ik bij DGTL in de Scheepsbouwloods, één van de wat grotere feestjes van het Amsterdam Dance Event. Ik kon mij de laatste keer dat ik op een wat groter feestje was niet herinneren. Vaak zijn de redenen om daar niet heen te gaan in de meerderheid. Het is duur, het is massaal, het is onpersoonlijk en vaak is de organisatie te karig om je een gratis glaasje water aan te bieden. Het is een vaak gehoorde kritiek op de Amsterdamse clubscene in zijn geheel, welke ook tijdens ADE niet naar de achtergrond verdwijnt. De protestmars van Amsterdam Danst Ergens Voor (ADEV) is daar een goed voorbeeld van.
Hoe vaak ik mij ook kan vinden in deze zeer terechte kritiek wil ik vandaag een lans breken voor dit soort feesten. Gewoon eens in de zoveel tijd. Omdat het nu eenmaal kan. En dat hoeft niets af te doen aan de liefde die we allemaal voelen voor onze zogenaamde 'Amsterdamse underground'. Hier zijn dan ook een aantal redenen om met ADE wel die portemonee te trekken om ook naar een groot feest te gaan.
Ten eerste draagt een gigantisch geluidsysteem zondermeer bij aan de beleving van elektronische muziek. Artiesten die je kent van boiler room-setjes die op vrijdagmiddag met je vrienden luistert komen toch in een nieuw licht te staan als je ze op een speakerset aansluit waar menig rijtjeshuis zes keer in past. Alleen al het massale gejuich op het moment dat de beat binnenrolt veroorzaakt een absolute adrenaline-rush. Ik ben er van overtuigd dat je, als je een artiest echt wil beleven, naar een plek moet gaan waar kosten noch moeite is bespaard om een geluidssysteem van formaat binnen te slepen.
Ten tweede ben je nooit de enige die zijn portemonee heeft getrokken. Op die paar irritante mensen na die altijd overal op de gastenlijst staan (wie kent ze niet?) heeft het overgrote deel van het publiek een aardig centje neergelegd om binnen te komen. Dit heeft als gevolg dat iedereen het meeste uit zijn avond wil halen en dat zorgt stiekem, en heel subtiel, toch wel een beetje voor het zo felbegeerde saamhorigheidsgevoel. Bovendien gaat het daardoor natuurlijk ook flink los. Er zit schoonheid in het beeld van duizend mensen die als één man hun handen in de lucht gooien.
Ten derde betekent een hoge toegangsprijs vanzelfsprekend ook een groot budget voor de organisatie. Natuurlijk willen we allemaal dat het om de muziek gaat en niet om geld, maar veel geld hebben biedt natuurlijk ook een aantal mogelijkheden. Zo zijn de visuals vaak van buitengewone kwaliteit, wat er voor zorgt dat je nog verder de muziek in wordt gezogen. Daarnaast kunnen we er natuurlijk ook niet om heen dat grote artiesten vaak ook gewoon van hoge kwaliteit zijn. Sets zijn buitengewoon gebalanceerd, de juiste platen worden op het juiste moment gedraaid en het publiek wordt op behendige wijze bespeeld.
Dit zijn uiteraard een aantal open deuren, maar met alle (soms terechte) kritiek op de dance-scene tegenwoordig is het soms goed om even stil te staan bij de dingen die wél goed zijn. Ik pleit er dus ook voor dat iedereen die zijn hart, net zoals ikzelf, heeft verpand aan elektronische muziek eens in de zoveel tijd die straffe entreeprijs neerlegd, gewoon zonder zeuren een muntje betaald voor de wc en ook nog zijn verontwaardiging over de afwezigheid van gratis water even terzijde schuift om gewoon ongegeneerd te genieten van de voordelen die commercie soms ook met zich meebrengt. En als je daar nu toch een goede gelegenheid voor zoekt, volgens mij is er geen betere reden dan deze: Amsterdam Dance Event.
Jacob Koolstra doet verslag van het Amsterdam Dance Event 2014 voor AmsterdamFM. Hij schrijft een dagelijkse blog over zijn belevenissen op het festival en maakt reportages voor het programma Ritme van de Stad. Daarnaast heeft AmsterdamFM een vier uur durende ADE-special in het programma Toekomstmuziek, vrijdag tussen 18:00 – 22:00 live vanuit VondelCS.
