Vaak was de man aan het werk, eens per week, bij mijn voormalig werkgever, de Openbare Bibliotheek aan het Oosterdok. Hij had maandags een uurtje radio bij HUMAN in de studio op de vierde etage, waarin hij gesprekken voerde met gasten, gesprekken, die veelal filosofisch van aard waren.
Wim Brands, die het begin deze week om wat voor reden dan ook genoeg vond en het leven vaarwel zei. Hij leek een man die het leven bepaald niet licht opnam maar er wel goed ín leek te staan. Zijn plek gevonden had. Niet dus.
Mijn ex collega Leo Willemse, boekenman, schuift in Fabiola’s Kunst en Cultuur op Vrijdag weer eens aan of hij nooit weg is geweest om Wim Brands, boekenman, te herdenken in tekst en gedicht.
Vanaf 15.30 uur klinkt dan ook als ouverture hierop de begintune van Brands’ Boeken VPROprogramma. De “4 mains” uit de soundtrack van de Peter Greenawayfilm “The belly of an architect”.
Wim Mertens is de maker hiervan, een Belgisch componist in het minimalistisch idioom. Zijn composities zijn eigenlijk te verhalend en Belgisch barok om onder minimal music te vallen maar wat zo kenmerkend is voor deze muziekstijl, de herhalingen die langzaamaan even verschuiven in een aldus veranderend ritmisch patroon worden ook zo toegepast door Wim Mertens.
Het is mooie, speelse muziek die goed als opstapje kan dienen naar de “hardcore” elite van de minimal music: Steve Reich, Terry Riley en John Cage.
De muziek die erna volgt is ook minimal, maar in de zin van minder is meer. Fédéric Mompou, de Catalaan en fijnslijper van spaarzame noten is hier de componist van en Arcadi Volodos de pianist die het originele lied van Mompou bewerkte voor piano. Als u meer over de componist van deze prachtige muziek wilt lezen kan dat onder andere in Metha’s Muziek.
Als afsluiter van dit uur, dat door het laatste onderwerp een wat gedemptere sfeer uit wil stralen, ook een componist uit de ‘minimal’-stal: Philip Glass, “Closing” is de toepasselijke titel.
Boek dicht.
