Hoe de muziek van de Duitser Max Richter te omschrijven? Kamermuziek gaat een mooie liefdesgeschiedenis aan met electronica. Er komen vele liefdesbabies van. Het ene kindje lijkt op new age, het andere op popmuziek, Nog eentje erbij dat af en toe wat weg heeft van Kraftwerk. Alle kindjes lijken toch enigszins op elkaar; hebben eigenlijk alle voornoemde karakteristieken in zich verenigd. Verschillende genen bij elkaar in een vanzelfsprekende nieuwe vorm.
Max Richter zag aanvankelijk voor zichzelf een leven weggelegd als dichter- tot Kraftwerk en The Beatles zijn oren bereikten. Sindsdien is zijn taal muziek geworden en schrijft hij gedichten in muziek. "Ons schoonheidsgevoel wordt al bepaald in onze jeugd. Wat wij hoorden als kind, vormt ons gevoel voor esthetiek".
In zijn ouderlijk huis klonk het vinyl van onder meer The Beatles en The Beach Boys. Dat hoor je terug in de voorkeur voor mooie melodieën in zijn werk. Maar ook hoor je de invloed die zijn muziekopleiding op de universiteit van Edinburgh en bij Luciano Berio in Florence op hem had. En inspiratie door componisten zoals Arvo Pärt en John Cage. Tikkeltje minimal, tikkeltje zweverig maar op een fraaie manier in evenwicht gehouden door electronica die zoemt en piept of schurende electrische gitaren.
Max Richter blijft een dichter. Luister aan het eind van het eerste uur Kunst & Cultuur op Vrijdag om ongeveer 15.55 uur naar "The Twins", een track van Max Richters'debuutcd "Memoryhouse". Het is helaas maar een 'amuse' maar geeft in krap twee minuten een goede impressie van het werk van Richter. Poëtisch, spannend, filmisch. Het beste van twee werelden in perfecte symbiose: klassieke en niet-klassieke muziek. Een 'amuse' die hopelijk trek opwekt naar de 'hoofdgerechten' van Max Richter.
Ten zeerste kan ik die complete 'hoofdgerechten' aanraden- die zich vanzelfsprekend in de OBA collectie bevinden. Te leen op de eerste etage van de OBA Oosterdokseiland. Ideale muziek om op een mooie zomeravond te beluisteren met een goed glas wijn erbij.
Lees ook even wat Max Richter uithaalde met de Quattro Stagioni van Vivaldi in Metha's Muziek. Zo swingend en kakelvers dat Vivaldi zou kraaien van plezier als hij het zou kunnen horen.Vermoed ik.
