Uh oh, we zijn weer over de helft van december en we weten allemaal wat dát betekent: kerstliedjes!! Dikke rode mannen met witte baarden voor zover het oog reikt!! Arresleebellen!!! Oeh bééby, all I want for Christmas is you…
Overal waar je loopt in stad of dorp klinkt dezelfde meuk als elk jaar. Als je uitslag krijgt van deze muziek dien je dus alle winkels, “malls”, supermarkten en de radio twee weken te mijden als de pest.
Mogen we ze even noemen: een Wham, een John Lennon, een Mariah Carey. Er zit al decennia weinig variëteit in de kersthits.
Dus ook in Kunst & Cultuur Op Vrijdag ontkomen we er niet aan. Vooruit, Mariah dan omdat het wel ’n lekker swingend deuntje is. Jackson 5’s Mommy omdat dat nou eenmaal een soft spot van Amber betreft en ook “Santa Baby” is ondeugend- van Eartha Kitt. Voor mij is deze song onlosmakelijk verbonden aan de sexy versie die de toenmalige presentatrices van dit programma ooit (2011? 2012?) ten gehore brachten: Tamar Tieleman, Beitske de Jong en Amber Roner.
Paul McCartney zingt Nat King Cole’s “Christmas song”- chestnuts roasting on an open fire- zo lekker ouderwetsig en warm dat je er nostalgisch van zou worden. Mij doet het erg aan ”vroegûh” denken. Aan mijn moeder die zich altijd uren uitsloofde op het kerstdiner, wat dan zo buitennissig was dat niemand er lol aan beleefde. Of even een kerstbezoekje bij de buren en dan bleek er een kaarsje niet uitgeblazen…rook en vuur. Van die dingen komen weer boven door het gecroon van ome Paul.
Maar: er worden toch echt veel liedjes gemaakt die mooi bij kerstmis passen maar die net even anders tegen kerst aankijken dan bovengenoemde songs.
Mijn dierbaarste kerstsong is “The river ” van Joni Mitchell. Niet iedereen wenst happy en knuffelig in schitterende cocktailoutfit onder de kerstboom te zitten. Men mag er best voor uitkomen gruwelijk ongelukkig te zijn en weg te willen vluchten van al die gezelligheid, harmonie en vrede op aarde. Dat wil Joni namelijk in deze song.
De kerstsong waar ik tegenaan liep in mijn speurtocht naar alternatieve kerstsongs is alweer uit 2008 en is van Glasvegas. Een band die zoals de naam enigszins aangeeft, uit Glasgow komt en dat hóór je. Wat een heerlijk moddervet Glaswegian accent heeft hun zanger James Allan. De groep had in in 2008 het tij goed mee. Hun eerste album behaalde platinastaus. Hun tweede album liep helaas aanmerkelijk stroever en nu, 2015, hoor je niets meer van ze. Zijn ze waarschijnlijk alleen nog beroemd in Glasgow en omstreken.
Tegen kersttijd 2008 brachten ze hun eerste album nog een keer uit met een kerst-ep “A snowflake fell (and it felt like a kiss)” als bonus. In Transsylvanië opgenomen, wat intrigerend is maar we tasten in het duister naar de reden waarom dat nou net dáár opgenomen moest worden.
Waar zij klonken als een soort Schotse variant op U2, enigszins bombastisch, emoties breed uitgemeten, was hun kerst-ep nogal duister en somber gestemd. Zoals de zanger zelf erover zei: niet iedereen heeft een Kerstmis zoals Cliff Richard.
Luister in het eerste uur naar Glasvegas: “A snowflake fell and it felt like a kiss”. Ik werd wel een beetje stil van de (kerst)eenzaamheid die opeens draaglijker werd doordat het begon te sneeuwen en de protagonist het gevoel kreeg dat hij gekust werd door de sneeuwvlokjes.
Voor meer verhalen over muziek, kerstmuziek of mijn favoriete song van 2015, Tame Impala met “Let it happen” kunt u weer terecht op Metha’s Muziek.
