Presentatrice Fabiola Veerman had zelf “Besame mucho” in het draaiboek van Kunst & Cultuur op Vrijdag gezet als haar persoonlijke muziekkeuze naast een verzoek om oldskool hiphop. Grappige combinatie. Hier komt ie.
Cypress Hill’s “Insane in the brain (membrane)”, knetter in de kop, geschreven als ‘diss’: een afzeikrap voor iemand die het gewaagd had Cypress Hill voor gek te zetten. Cypress Hill uit Los Angeles, de eerste latin rap groep.
Zo streed men in die jaren eind vorige eeuw, woorden afvurend tegen elkaar. Stuk sympathieker dan de drive by shootings waarmee toen soms op definitiever wijze controverses beslecht werden in east coast-west coast hiphop kringen. Wat het einde betekende voor rappers als 2Pac en Notorious B.I.G. bijvoorbeeld.
NWA met “Straight outta Compton”. Oldskool West Coast genoeg? Vast wel. Niggaz With Attitude uit Compton, California en attitude hadden ze nogal, de geruchtmakende gangsta rappers met mensen als Dr. Dre, Eazy E en Ice Cube in de gelederen. De haat naar de politie, de neerbuigende houding jegens hun “bitches”, het bewieroken van drugsgebruik en geweld- deze mannen zetten ooit de omineuze toon waarop hedendaagse rappers nu nog voortborduren.- een grappig woord trouwens in deze context, voortborduren.
Dit alles in smakelijk contrast met het ronduit schattige “Besame mucho”, het tweede liedje dat klinkt in dit uur. Als zoete jam ingeklemd tussen het scherpe broodje hiphop waar je je tanden in moet zetten.
“Besame mucho”, kus me steeds weer alsof deze nacht onze laatste is.
Waar komt zo’n liedje, dat ongelooflijk bekend en geliefd en door krankzinnig veel artiesten vertolkt is, eigenlijk vandaan? Werd het geschreven door professionele songsmeden die hits aan de lopende band penden?
Welnee. Consuelito Velázquez Torres, de auteur van dit liedje, was een 16 jarig pubermeisje toen ze deze hartekreet neerschreef. Niet in haar dagboek, zoals -vroeger tenminste- alle 16-jarige meisjes deden want dan had niemand er waarschijnlijk ooit kennis van genomen maar in notenschrift. Consuelo was namelijk een muzikaal begaafd meisje dat, naar zij later vertelde, op haar 16e nog nooit gekust was en het hoog tijd vond dat dit veel en snel zou gaan gebeuren. Wat ze iets omfloerster en romantischer verwoordde dan ik het nu doe.
Consuelo werd in 1916 geboren in de Mexicaanse staat Jalisco, waar de sombrero, tequila en mariachi, zeg maar de Mexicaanse equivalenten van “onze” klompen, tulpen en molens, oorspronkelijk vandaan komen.
Zij ging op 6 jarige leeftijd piano studeren en werd uiteindelijk een gediplomeerd concertpianiste en componiste van filmmuziek en veel liedjes in hetzelfde romantische genre als “Besame mucho”.
Het lied, een slepende bolero, werd voor het eerst, op z’n Mexicaans onbeschaamd gloedvol en latin lover-verleidelijk -dacht hij vast zelf – gezongen door Emilio Tuero. De vrouwen zouden overstelpt door emotie en verlangen aan zijn voeten kronkelen- hoopte hij vast.
Swingender, jazzy en haast ironisch bracht Nat King Cole het lied. Er volgden legio artiesten, de lijst uitvoeringen is eindeloos zodat je beter kunt stellen: wie zong het eigenlijk niet? Een van mijn favorieten is de versie door Los Panchos, het wonderbaarlijk fraai zingende trio uit Mexico, dat allang met Consuelito zélf close harmony zingt in de hemel.
Ook een heerlijke versie door de Beatles, die het lied beginnen en eindigen met een melig “Cha Cha Boom”. Zo van: dit haalt onze street credibility totaal naar beneden en eigenlijk kan dit dus niet maar god, wat is het heerlijk om te spelen! De lol spat namelijk uit de stem van charmeur Paul McCartney met zijn tongue firmly in cheek, zoals de Britten zeggen. Wat misschien best lastig zingen is.
Er is ook trouwens een soort hiphopversie van, van Besame mucho maar die hiphop heeft niets meer van doen met de hiphop zoals gepleegd door N.W.A. of Cypress Hill. Eerder met nachtclubs en cocktailbarmuzak. Zo kun je zelfs een goed lied om zeep helpen.
Fabiola koos voor de versie van Kaapverdiaanse Cesária Évora, die het omboog naar de voor haar zo kenmerkende mornastijl. ‘Sodade’ te over, want de tijd dat zij veel en romantisch gekust werd lag toen misschien al geruime tijd achter haar…
Lees meer over Cesária Évora in Metha’s Muziek.
