Wicked Jazz Sounds Festival. Veel dance, hiphop, funk, soul, afrobeat en verrassend weinig jazz eigenlijk. Die komt hoogstens voorbij in een loop of sample van den een of den ander. Never mind. Reuze cool voor een festival, die naam. Hipsterknotjes bij de vleet op bebaarde en besnorde jongemannenhoofden en bij de jonge, mooie vrouwen rommelig opgestoken blonde lange haren. Gekke biertjes. Giftig gekleurde cocktails. Bedachtzaam sippende sexy rood gestifte lippen getuit om een rietje. Smokey eyes starend naar…ja, naar wat? Soepele heupjes wiegend op een lekkere groove. De lichtjes van de stad in de verte twinkelend als backdrop. Een zwoele zomerbries van over het water. Het hele leven één groot feest, perfect en stijlvol.
Zo stel ik me, ouwe muziekoma, dat tenminste voor. Dat is wat je ziet in clips, toch? De streefsfeer is Cool.
Dat deed me denken aan muziek van Jazzanova. Waanzinnig populair eind jaren negentig. Ultieme Wicked Jazz Sounds met alle hierboven beschreven ingrediënten in de muziek geklutst. Ik vond het zelf dodelijk saai maar wie ben ik? Oma. Precies.
Want miljoenen mensen waren idolaat van zijn lekker weg drinkende en weg dansende cocktaildance. In winkels, cafés. clubs, overal klonk Jazzanova.
Opeens, op zoek naar iets wickeds om te programmeren, stond daar in een ‘wicked jazz playlist’: Toots. Niet de Thielemans maar de Hibbert! Toots van de Maytals, degene die als een der eersten, zo niet als eerste in de jaren zestig het woord “reggay” uitvond voor het Jamaicaanse muziekmengsel van ska, rocksteady, r&b, blues en calypso dat zij speelden: “Do the reggay”!
Toots, die ongelooflijk maar waar het bestond gepakt te worden voor het bezit van marihuana! Het was in 1966 mensen. Het hele eilandleven speelde zich af onder één grote smogwolk van geïnhaleerde en vervolgens uitgeblazen marihuana maar Toots Hibberts werd er nog voor gepakt en kon 18 maanden zitten. Tja. Hij schreef er een song over: “54-46 That’s My Number“.
Toots & the Maytals stonden met ”Funky Kingston” vroeger prominent op de danscassettes die wij zelf maakten voor ónze feestjes, al dan niet wicked, al dan niet met marihuana. Zo waren wij onze eigen dj en wisten we tenminste zeker dat er gedanst zou worden want je wist wat je vrienden aan het dansen kreeg. En vooral de vriendinnen want de Nederlandse man en dansen, het blijft een moeizame zaak. “Funky Kingston” was altijd een heel grote danshit, ook onder de mannen. Toots klinkt als een echte r&b zanger zoals Otis Redding, veel rauwer en zweteriger dan Bob Marley. Zonder diens verheven teksten, zonder Jah Rastafari zweverigs. Toots hing die stroming wel aan maar liet het niet in zijn muziek neerslaan. Zijn zang was op straat ruw geworden, door het boven de soundsystems uit proberen te komen met zingen maar waarschijnlijk ook door het vele uche uche als gevolg van het tot in de tenen inhaleren van de sinsemilla.
Toots & The Maytals waren al sinds begin jaren zestig bezig met muziek maken maar waren buiten Jamaïca niet bekend. De grote reggae doorbraak moest in de ‘westerse wereld’ nog komen. Dat gebeurde met Bob Marley & the Wailers’ “Catch a fire” in dat in 1973 internationaal uitgebracht werd. En het werd een muzikale dijkdoorbraak die zijns gelijke niet kende. Toots & zijn Maytals plukten er mede de vruchten van omdat hun muziek net als die van Marley ook op Chris Blackwells’ label Island internationaal uitgebracht werd.
Toots opent met zijn doorrookte stembanden het uur en maakt er hopelijk ‘Funky Amsterdam’ van met luisteraars dansend als een malle op zijn ‘reggay’.
In het Kunst en Cultuur op Vrijdag-uur bij Fabiola Veerman nog meer wicked sounds: Tony Allen, ooit drummer bij Fela Kuti met Ewa en Jungle By Night met Atilla, beide bands treden op op het Wicked Sounds Jazz Festival en beide maken muziek die je onder de noemer ‘Afrobeat’ kan rangschikken. De funky fusie van James Brown/ jazz/Nigeriaanse ritmes die ooit door Fela Kuti de wereld ingeblazen werd.
En de Wicked Jazz Sounds Band zelf, die gesofisticeerde muziek maken, geolied, vakkundig en het soort earcandy waar de cocktailshakers als vanzelf bij gaan schudden.
Meer verhalen over muziek en, bijvoorbeeld, ‘uche uche’ in Metha’s Muziek
