Bordeelmuziek in Kunst & Cultuur op Vrijdag? Waarom eigenlijk niet?

Op een mestvaalt bloeien wel eens bloemen. Uit iets lelijks komt wel eens iets moois voort. Zoals de tango die voortkwam uit de bordelen van Buenos Aires, Argeninië. In de verpauperde havenbuurten van die stad woonden eind 1800 vele Europese immigranten, de oceaan overgestoken op zoek naar een beter, spannender, gelukkiger leven. Of op de vlucht geslagen voor problemen, achtergelaten in Europa.
Europeanen namen hun muziekinstrumenten (accordeon>bandoneon) en hun muziekcultuur mee uit de Oude Wereld. Muziek is een goede gevoelensgeleider. De heimwee, het verlangen, de liefde, dat alles werd bezongen in de kroegen en bordelen van Buenos Aires. De smeltkroes van allerlei Europese muziekstijlen werd gekruid met Afrikaans ritme en sensualiteit en voilá: de tango zag eind 1800 het levenslicht. In de kroegen en op straat dansten mensen bij straatorgels die de nieuwe muziek speelden. Tango werd een enorme rage en stak de oceaan over naar Parijs. 
Daar werd de muziek en de dans opgekuist naar Europese maatstaven, de erotiek en de lichamelijkheid van de tango was te confronterend en shockerend voor de koele Europeanen.

De opgekuiste vorm van de tango sloeg geweldig aan In de Oude Wereld. Er kwam zelfs een Finse variant van de tango en later danste ook Nederland op zijn eigen tango orkest: Malando, Kees Manders in het dagelijks leven! ¡Olé guapa!

De tango stak weer de oceaan over naar de Nieuwe Wereld, waar de upperclass van Argentinië nu de neus niet meer optrok voor de dans uit de achterbuurten. De tango werd zelfs de cultuuruiting Numero Uno van Argentinië.
Wie Argentinië zegt, denkt meteen aan de tango!
Maar rages gaan als eb & vloed. Er spoelen steeds nieuwere aan die de oude uitwissen.

Eind jaren negentig van de vorige eeuw kwam een Argentijns muzikant, Eduardo Makaroff, naar Parijs met de missie de Argentijnse muziekscene aldaar weer nieuw leven in te blazen. Hij ontmoette de Fransman Philippe Cohen Solal en de Zwitser Christoph  H. Müller, die toen muzikaal als de “Boys from Brazil” door het leven gingen. Ze leukten hun tango, muy nuevo dan de tango nuevo van Piazzolla, op in jaren negentigstijl met dance, beats, lispelende vrouwen- en bronstige Argentijnse teksten declamerende mannenstemmen. De tango werd weer een rage op dance-feesten. Zoals de tango al eerder door toedoen van Astor Piazzolla in de jaren 60 en zeventig aan een wedergeboorte was begonnen. Piazzolla had zijn tango ernstig verjazzt, tot groot ongenoegen van tango-puristen maar tot groot genoegen van de rest van de wereld.

In het tweede uur van Kunst & Cultuur op Vrijdag om ongeveer 16.37 uur Gotan Project. Gotan Project kwam net zo aan zijn naam als Paul van Haver aan de zijne: Stromae.
In ‘verlan’ (slang, argot) wordt een ”maestro’ tot Stromae en in ‘vesre’ (het slang van de Argentijnen; het Spaanse reves= omgekeerd) wordt tango tot Gotan.
Gotan Project laat zien dat de tango springlevend is. Zij kan veel hebben. In dit geval mixen ze tango met Zuid-Amerikaanse hiphop. Twee rappers rappen in mooi zacht Argentijns-Spaans dat al een beetje naar het mooie poëtische Braziliaans overhangt hun bekentenis, “Mi confesíon”.

De Multimedia afdeling heeft heel veel tangomuziek op cd. Van Carlos Gardel tot Anibal Troílo. Van Astor Piazzolla tot Gotan Project. Van Bajafondo Tango Club tot de Argentijnse Tom Waits, Daniel Merlingo. En zelfs Malando en zijn zoon zijn er!

Kom ze snel lenen, nu ze er nog zijn. 

Lees meer verhalen over muziek in Metha’s muziek